دگزامتازون در کرونا

تاثیر دگزامتازون در درمان بیماران بستری مبتلا به کووید۱۹

ابتلا به کووید ۱۹ در بسیاری از موارد بی علامت یا با علائم خفیف است. در درصدی می تواند باعث بروز علائم و نیاز به بستری در بیمارستان شود .ممکن است به دلیل پیشرفت بیماری، هایپوکسی و نارسایی تنفسی بیمار نیاز به تهویه مکانیکی طولانی مدت داشته باشد. دگزامتازون در کرونا

در بریتانیا، میزان مرگ در بیماران بستری ۲۶٪ و در بیمارانی که نیازمند تهویه مکانیکی هستند به ۳۷٪ می‌رسد.

بررسی ها نشان دادند، داروی رمدسیویر به بهبود سریع تر بیمار کمک می‌کند و زمان بستری در بیمارستان را کاهش می دهد، اما نیاز به بررسی در مورد دارویی است که بتواند میزان مرگ و میر را کاهش دهد.

چندین مداخله درمانی برای کاهش صدمات ارگان های التهابی در پنومونی ویروسی پیشنهاد شده است ، اما ارزش گلوکوکورتیکوئیدها به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است.در برخی مطالعات متیل پردنیزولون تاثیر درمانی داشته است اما نتایج به دلیل کوچک بودن حجم نمونه قابل اعتماد نیست. بسیاری از گایدلاینها استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها را در این بیماران پیشنهاد نمی کنند و منع مصرف دارد. هرچند چین برای فرم شدید بیماری پیشنهاد کرده است و برخی از مراکز در دنیا ، ۵۰٪ اثر درمانی گلوکوکورتیکوئیدها را در این موارد گزارش کرده اند

یک ریکاوری ترایال (Recovery Trial ) تصادفی

شاهددار در بریتانیا به منظور بررسی تاثیر داروهای مختلف انجام شد.
هرچند ترایال دگزامتازون ، هیدروکسی کلروکین و لوپیناویر/ریتوناویر متوقف شده است ، ترایال آزیترومایسین، Toclizumab و convalescent plasma در حال حاضر ادامه دارد.

در ترایال دگزامتازون که در ماه می ۲۰۲۰ انجام شد.
۲۱۰۴ بیمار در گروه دریافت کننده مراقبتهای حمایتی به علاوه دگزامتازون قرار گرفتند و ۴۳۲۱ بیمار در گروه شاهد که تنها تحت مراقب معمول و حمایتی بودند.
ابتلای تمامی این افراد به عفونت SARS-CoV2 تایید شده بود ، محدودیت سنی بیماران برای ورود به این مطالعه نداشتند. خانمهای باردار و شیرده نیز در این مطالعه شرکت داشتند. افراد به طور تصادفی در گروه ها قرار گرفتند

گروه دریافت کننده دگزامتازون ، ۶ میلی گرم دگزامتازون به شکل خوراکی یا وریدی به مدت ده روز دریافت کردند.

میانگین سنی افراد مورد مطالعه

 در گروه ها ۶۶ سال بود، ۳۶٪ بیماران خانم بودند. دگزامتازون در کرونا
بیماری زمینه ای افراد بستری تحت مطالعه نیز بررسی شد، ۲۴٪ مبتلا به دیابت، ۲۷٪ بیماری قلبی -عروقی،۲۱٪ بیماری مزمن ریوی و۵۶٪بیماران حداقل یک بیماری زمینه ای داشتند.

دراین انتخاب تصادفی ، ۱۶٪ تحت درمان با تهویه مکانیکی تهاجمی یا اکمو، ۶۰٪ فقط اکسیژن با یا بدون تهویه مکانیکی غیرتهاجمی و ۲۴٪ هیچ کدام از این مراقبتها را دریافت نکردند.

هر دو گروه به مدت ۲۸ روز پیگیری شدند. ۴۸۲ نفر (۲۲.۹٪) از گروه دریافت کننده دگزامتازون و ۱۱۱۰ نفر(۲۵.۷٪) افراد گروه شاهد در طی ۲۸روز پیگیری فوت کردند.

نتایج 

به دست آمده نشان داد، میزان مرگ در گروه دریافت کننده دگزامتازون پایین تر بود، ریسک و احتمال نیاز به تهویه مکانیکی تهاجمی در گروه دریافت کننده دگزامتازون پایین تر بود، طول مدت بستری در گروه دریافت کننده دگزامتازون نیز کمتر بود.

بیشترین تاثیر را دگزامتازون بر میزان مرگ در گروه دریافت کننده تهویه مکانیکی تهاجمی داشت و کمترین تاثیر مربوط به گروهی بود هیچ حمایت تنفسی دریافت نکردند. حتی به نظر می رسد ممکن است در این گروه آسیب رسان هم باشد.

تاثیر دگزامتازون در کرونا بعد از روز هفتم شروع علائم ، به نظر بیشتر است ، در زمانی که احتمال آسیب ریه بیشتر است.

باید به این نکته اشاره کرد :

که مهم ترین مطلب در استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها این است که دوز مناسب در زمان مناسب در بیمار مناسب استفاده شود.

انتخاب نامناسب میتواند نه تنها سودمند نباشد بلکه آسیب رسان نیز باشد.

استفاده از این دسته دارویی در بیماران مبتلا به سارس ، مرس و آنفولانزا نشان داده است که زمان کلیرنس ویروس را در بیماران دریافت کننده کندتر می کند هرچند ارزش بالینی این یافته مشخص نیست.

برخلاف سارس که پیک دفع ویروس در هفته دوم بیماری است به نظر می رسد در بیماری کووید ۱۹ در اوایل بیماری است و به مروز کاهش می یابد.

در نهایت نتایج این ترایال نشان داد:

دگزامتازون در موارد شدید کووید ۱۹ که نیاز به تهویه مکانیکی دارند سودمند است. دکتر زهرا فرزاد