تست تشخیص سریع کووید 19 دیابیس | Diabase Corona rapid test cassette

تاریخ انتشار: 17 مرداد 1400

بازدید: 133 بازدید

آزمایش های آنتی ژن معمولاً در تشخیص عوامل بیماری زای تنفسی ، از جمله ویروس های آنفلوانزا و ویروس سینسیتیال تنفسی استفاده می شود.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) مجوز استفاده اضطراری (EUA) را برای آزمایش آنتی ژن که می تواند SARS-CoV-2 را شناسایی کند ، صادر کرده است.

این تست ها سنجش ایمنی هستند که وجود یک آنتی ژن ویروسی خاص را تشخیص می دهند ، که نشان دهنده عفونت ویروسی فعلی است.
تست آنتی ژن در حال حاضر مجاز است بر روی دو نمونه انجام شود :

نمونه نازوفارنکس یا سواب بینی که در بافر مورد سنجش قرار گرفته است.

این آزمایش ها در حال حاضر شامل مراقبت های موضعی ، آزمایشگاهی و خودآزمایی است و برای افراد در هر سنی قابل اجرا است.
آزمایش های آنتی ژن نسبتاً ارزان هستند و بیشتر آنها را می توان در محل مراقبت استفاده کرد.
اکثر آزمایشات مجاز در حال حاضر نتایج را در عرض 15-30 دقیقه نشان می دهند.
آزمایشهای آنتی ژنی برای SARS-CoV-2 نسبت به واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس (RT-PCR) و دیگر آزمایشهای تقویت اسید نوکلئیک (NAATs) برای تشخیص وجود اسید نوکلئیک ویروسی به طور کلی حساسیت کمتری دارند.
با این حال ، NAAT ها می توانند هفته ها تا ماهها پس از عفونت اولیه مثبت باقی بمانند و می توانند سطح اسید نوکلئیک ویروسی را حتی در زمانی که ویروس قابل کشت نیست تشخیص دهند ، این نشان می دهد که وجود اسید نوکلئیک ویروسی ممکن است همیشه نشان دهنده مسری بودن آن نباشد.

برای مطالعه کلیک کنید

آزمایش های مولکولی تکه هایی از RNA ویروسی را تقویت می کند تا عفونت ویروسی با استفاده از یک آزمایش تخصصی قابل تشخیص باشد.

این آزمایشات به عنوان آزمایش های تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) نیز شناخته می شوند.
این روش با برداشتن نمونه ای از بینی یا دهان یک فرد آلوده (بزاق) شروع می شود (جایی که ممکن است ویروس پیدا شود).
اگر فردی آلوده باشد ، RNA ویروسی تشخیص داده می شود و نتیجه آزمایش مثبت ایجاد می کند و بالعکس.